Завчера цела Македонија и целата дијаспора беа сплотени во едно, како поддршка на нашите фудбалери на Европското првенство во Букурешт.
Иако Македонија за жал загуби од Холандија со 3:1, сите се гордееме со првиот гол кој Горан Пандев го даде на Европско за Македонија. Многу луѓе, заминаа во Букурешт да ги бодрат фудбалерите.
Македонските навивачи во Букурешт пееја македонски песни по улиците обоени во црвено-жолта боја. На социјалните мрежи се споделуваа видеа од еуфоријата пред натпреварот со Австрија.
Една од песните која ја пееја најгласно е „Бисер Балкански“ од гоце Николовски, неофицијалната македонска химна. Познато е дека песната за првпат била испеана на „Фолк фест Валандово“ во 1990 година.
Ја освоила првата награда. Текстот на песната е од Јован Павловски, музиката е на Хилми Билбил а аранжманот е на Томислав Таневски. По самата изведба песната станува голем хит и многу наскоро станува широко прифатена од македонскиот народ.
Во една прилика, за својот упокоен татко, авторот на музиката на песната Хилми Билбил, зборуваше неговиот син, музичарот Роберт Билбилов.
“Имав 15 години кога си замина татко ми. Беше болен од срце и уште од тогаш некоја моја интуиција ме тераше да помислам дека може да се случи и најлошото.
Моите чичковци ме подготвија дека ако татко ми си замине, јас треба да бидам тој што ќе го води семејството. Мојата мајка тогаш беше многу млада, а и сестра ми беше мала. Така и направив. Кога ни јавија дека си заминал од овој свет, мене ми се вратија зборовите дека јас сум сега одговорен“, изјави Билбилов во емисијата „Ексклузив“ на 1 ТВ.
Автор на текстот на оваа песна е Јован Павловски, познат македонски поет, раскажувач, романописец, писател за најмладите, публицист, долгогодишен уредник на повеќе рубрики во Нова Македонија, нејзин дописник од Париз и Москва.
По кусо боледување, Павловски си замина од овој свет во 2010 година. Освен што ја напиша „Бисер Балкански“ Јован Павловски како текстописец соработуваше со големи имиња од македонската естрада.
Меѓу другите, го напиша и текстот за песната „Утрински абер” посветена на Тоше Проески, што на Еврофест 2007 ја испеаја Томислав Маниќ, Силвана Низамова Мухиќ и Коце Икономов.
Добитник е на признание по повод 20-годишнината на Фолк-фестивалот Валандово, а песната „Бисер Балкански” ја доби и наградата по повод 25-годишнината на овој фестивал .Јован Павловски е роден е во 1943 г. во охридското село Арбино.
На социјалните мрежи се појавија доста коентари на објавата на неговата ќерка Маја Павловска, која е исто така текстописец, и долги години живее во Холандија со својот син.
– Татко ми ќе беше многу среќен да ја чуеше неговата песна, испејана од страстните Македонски фудбалери и навивачи. Фала папа Џовани што позади себе го остави овој прекрасен текст“, објави Маја Павловска на Фејсбук.
Маја е исто така автор на многу текстови а за Тоше Проески го направи препевот за дуетската со Есма “Магија” , и текстовите за “Сон егзотичен” и “Парче од Европа”. Нејзин текст отпеа и Лидија Кочовска, Ана Костовска и други пејачи.
Таа е сега познат ликовен уметник и изработува накот и често се претставува на изложби во Хиландија каде што добивца награди. За жал, движењето на Маја е ограничено поради болеста, но и покрај тоа таа не се откажува од уметноста.
– Ми се случи на 14-ти февруари 1991 година. На Св. Трифун или Св. Валентин добив тотална пар-ализа, квадриплегија, само за неколку минути откако се разбудив. Во само десетина минути комплетно ми се измени животот.
Од една многу динамична личност, болеста ме врза за кревет. Дијагнозата е една од најретките и најнеистражените во светот – „Myelopoliradiculoneuritis“.
Со едноставни зборови – вирус, (може да е и вирус на грип), кој го нападнал `рбетниот мозок и направил оштетување на неговата обвивкаи ги оштетил сите корени на нервни завршетоци долж цел `рбет.
Наводно, во тој момент мојот имунитет бил намален и поради тоа се случил тој колапс“, раскажала Маја во една прилика за Женски магазин.
– Син ми, Бобан, тогаш беше бебче, имаше само една и пол година. Живеевме со моите родители, кои се` до крајот, несебично ми помагаа да имаме колку што се може, нормален и пристоен живот.
По девет месецi, почна да ми се враќа по некое движење. Почнав психолошки да се враќам на старата „јас“. Секојдневно учев да се снаоѓам сама.
Ред солзи, ред насмевки, но најмногу упорност и оптимизам и огромната поддршка од сите дома, син ми, брат ми и секако моите родители, кои многу ми недостигаат и кои ми помогнаа сега со син ми да функционираме беспрекорно.
Во 2007 година ми се случи љубов и втор брак, овде во Холандија. Бракот кратко траеше, така што од 2011 година продолживме сами, заедно со мојот син.
Уште во 2007 бев поканета во Холандија од Нена Шешиќ Фишер, позната уметница, која живее и работи тука, да бидам гостин сликар на нејзината изложба во Утрехт. Ги виде моите слики, како и мојата работа како текстописец, моите песни.
Сето тоа беше накратко претставено на нејзината изложба и од тогаш преку неколку интервјуа, и холандската публика почна да се запознава со мојата уметност“, раскажа Маја Павловска.
