Moра да се признае дека Ацо Пејовиќ имаше многу успешна година. Зад себе остави полни сали и сали, а празниците ги користи за одмор во кругот на најблиските пријатели.
Тој неодамна се присети на празнувањето на најрадосниот христијански празник кога бил дете, но и изразил големо жалење што семејството на Ацо Пејовиќ годинава традиционално не се собрало во неговото родно Пријепоље бидејќи неговите родители веќе не се живи.
Иако зад себе остави успешна година, тој не крие дека често знае да плаче и не се срами од тоа. Тој има многу планови за Новата година, а како што вети подготвува секакви работи за белградската публика.
– Со години сите празници – Божиќ, Велигден и Велигден ги славам во родното Пријепоље, каде што пораснав. За жал, оваа година во мојот роден град нема да бидат моите родители, кои повеќе не се меѓу нас, а тоа е нешто од кое се уште не можам да се опоравам.
Пејовиќ во 2020 година ги изгуби мајка си и пријателот и признава дека сака што побргу да го заборави тој период од својот живот. Пејовиќ истакнува дека едвај чека да ја заборави таа година во која ги изгуби мајка си и пријателот.
– Оние што ги изгубија своите најблиски, тоа најдобро го знаат. Заборавив и ја прецртав минатата година во мојот живот.
Загуба, оние што ги изгубија своите најблиски знаат дека, како што е загуба на мајка и еден од моите најдобри пријатели, тоа се работите што го чекаат секој од нас. За жал, сето тоа е составен дел од животот – рече Ацо Пејовиќ за Србија данас во периодот на пандемијата.
Од друга страна, мојата сопруга и ќерките ме прават среќна и горда личност, ги надминуваат и најтажните моменти во животот. Затоа секогаш инсистирам дека семејството е основата на се. И поддршката и столбот. И едрото и сидрото!
Семејството на Аца Пејовиќ се собираше за секој празник, а срцето на пејачот се полни кога ги виде сите свои најблиски заедно. Тој ги носи вистинските вредности од домот на неговите родители:
– Се сеќавам на радоста во нашиот дом за време на божиќните празници. Знам дека моите браќа, исто како и јас, уживаа во божиќните трпези на мама и коментарите на тато. Беше нежен и смирен човек, но крајно смешен.
Како дете, се разбира, секогаш беше многу попријатно да се поминува време со пријателите на снег, но како што минуваа годините, сè повеќе ја разбирав суштината на семејните собири.
Животот не го разгалил, а како што самиот вели, кога ќе се најде во ситуација која не може да ја контролира, не се двоуми да заплаче.
– Солзите се сосема ок! И како лек, и како израз на среќа и гордост. Животот неколку пати ме доведе до двете ситуации, никогаш не се срамев од нив. Ги изгубив родителите, драги пријатели. Од друга страна, моите ќерки ме прават горд и нивните постапки понекогаш ме оставаат толку без зборови што дури и неколку солзи се прикрадуваат.
