Актерската дива Оливера Марковиќ си замина засекогаш во 2011 година, по долго и тешко боледување. Потоа, нејзиниот син, режисерот Горан Марковиќ, донираше дрвена кутија за накит во Националниот театар во која познатата актерка ги чуваше своите скапоцености – три навидум сосема обични работи.
Но, само на прв поглед – секој од нив кажува многу за ликот и делото на Оливера Марковиќ.
Во далечната 1948 година, Оливера се запишала на Академијата за драмски уметности во Белград, а фактот што го зачувала ова парче хартија низ сите тие децении, јасно покажува колку ја ценела Жанка Стокиќ.
Жанка Стокиќ беше првата актерка која ја изигра „Госпоѓа министерка“ во Националниот театар во Белград во 1929 година, а Оливера Марковиќ се обиде во улогата на хероина на славниот Нушиќ во 1982 година на истата сцена.
Интересно, Оливера Марковиќ е првото име на списокот на актерки кои никогаш не ја добиле наградата на големата Жанка, иако навистина ја заслужија. Оливера Марковиќ инсистираше на тоа дека секоја актерка мора да има пар вештачки трепки.
На крајот на краиштата, не ѝ требаше ништо друго со таков вид талент. Иако помладата публика ја познава по улогите на тврдоглави дами во сериите „Подобар живот“, „Среќни луѓе“, „Семејно богатство“ или луд-ата Ангелина во „Отворени врати“, Оливера кариерата ја започна со улогите на заводници, убавици .
– Никогаш не бев Офелија или Јулија, ниту пак ми се допаѓаа такви улоги. Почнав како заводничка и играв со таков репертоар“, рече таа во една прилика. Подоцна, таа гордо истакна дека „актерот мора да знае кога треба да се повлече и да го смени жанрот за да не излезе смешен“.
– Следеа низа мои улоги како телевизиска баб-арога. Гледате, јас се согласувам да ме исмеваат и да ме навре-дуваат во секој поглед, и тоа само покажува дека не сум си важна на себеси, но дека е важно за мене да се справам со тоа – изјави таа во 1990.
Визит-картата на Оливера Марковиќ носи разновидност во сите нејзини улоги, целата професионалност и посветеност, но и скромноста и тврдоглавоста на актерската дива, со што е поврзана анегдотата дека го одби Холивуд.
Кога ја играше Лејди Магбет во филмот „Сибирска лејди Магбет“, ја виде еден од великаните од Холивуд и сакаше да ја води. Но, таа не беше особено заинтересирана. По гостувањето во Бугарија во 1964 година, со ансамблот „Фрула“, таа „немаше време“ да го чека доаѓањето на Кирк Даглас, кој изрази желба да се сретне.
Сепак, за неа беше особено вредно едно „признание“ – таа играше во претставата „Браќа Карамазови“ во ЈДП, а во публиката таа вечер беше Лоренс Оливие, кој во тие денови, заедно со сопругата Вивиен Ли, го посети Белград со својата изведба.
Како што се спушташе завесата, тој ѝ се приближи до Оливера, ѝ ја бакна раката и ѝ рекол: „Никогаш нема да ги заборавам твојот карактер и глас.”
Интересно, Оливера не зборуваше англиски и во тоа време не можеше да го разбере комплиментот на легендарниот актер и режисер, еден од најголемите во историјата на театарот.
– Од сопственото искуство со странски филмски актери, и не е мало, можам да кажам една работа, колку е поголема личност уметник, толку е поедноставен и поскромен – велеше таа. Изгледа дека и самата била токму таква“, рскажал синот на Оливера.
Во кутијата која е сега отворена во театарот се трите драгоцени работи што актерката ги чувала: Нејзината визит карта, вештачките трепки и кутија за накит.
Фото: Јутјуб принтскрин, Инстаграм принтскрин
