По завршувањето на средното училиште и без многу шанси да најде работа во родниот град Томиславград, Марко Багариќ решава да замине во Германија.
Со текот на времето, тој сфаќа дека оваа развиена земја можеби не е за него.
Томиславград е мал град во југозападна Босна и Херцеговина со околу пет илјади жители кои со децении одеа на Запад во потрага по подобар живот.
Еден од нив е Марко Багариќ, кој отишол во Германија, но се вратил кога сфатил дека сè уште „не е за него затоа што тоа се прави од понеделник до петок“.
“Живеете работна недела од понеделник до петок и фокусирани сте на работа. Утре спиете и пак на истата работа. Излегувате за време на викендите. Живеете од плата до плата”, рече Марко, кој ја проба среќата во Минхен.
„Живеев како куче, како куче врзано на ланец“, откри Марко.
Сепак, му се допадна начинот на кој Германците се однесуваа кон своите сонародници и гастарбајтери.
“Без оглед на вашата возраст, сите ве сметаат за сериозни, соодветни за работа, никој не ве озборува ако правилно си ја работите работата.
Нема глупави коментари, никој не се грижи кој сте или што сте во приватниот живот. Важно е дека вршиш добра работа. “, објасни тој.
Во Германија, Марко работеше на градилиште, се среди, инсталираше климатизери и често работеше во ноќни смени.
Помина шест месеци во Минхен и за тоа време смени неколку работни места.
“Секогаш размислував да се вратам, ми фалеа на прошетките со кучето и кафе со друштвото.
Не сакав да бидам празен внатре”, објасни тој и сфати дека Германија едноставно не е за него.
“Имам добар татко и дедо. Имам сè. Со малку волја и напор, можам да постигнам многу и тука. Роден сум овде и мислам дека не треба да зборувам зошто се вратив.
Јас останав во БиХ и се обидувам да продолжам да се формирам. како личност. Се свртев кон други работи, за сега сум задоволен од животот што го водам “, заклучи тој.
Фото: Freepic
