Пред неколку години, Зехра Полјаковиќ од Тузла буквално лежела на см-ртна постела, но таа цврсто и одлучно им рекла на лекарите дека никогаш повеќе нема да ја видат. Таа не се помирила со прогнозите на лекарите, сакала да живее и зато целосно се свртела кон природата и природната медицина.
„Луѓето ме отпишаа, сите ми велеа дека нема да ж ивеам уште долго. Пет години се борев со разни болести, сè додека не сфатив дека треба само да се хранам здраво“, вели Зехра, за „Радио Слободна Европа“.
Таа повеќе не користи никакви други лекови освен витамин Д кој им се дава и на бебињата.
„Јас користам само домашна храна што самата ја произведувам. Кој сака да види што значи здрава храна и здрав живот, нека ме види мене. Се чувствувам преубаво затоа што повеќе не сум во болнички кревет “, вели Зехра.
„Сите имаа црни прогнози за мене… ја опе-рирав дојката, паратироидната жлезда, имав цисти, камења во бубрег… а сето тоа траеше четири-пет години, додека јас едноствано не сфатив дека треба да се хранам со здрава храна.
Зехра повеќе не зима ниту еден лек, освен витамин Д кој им се дава и на бебињата. „Користам само домашно, она што ќе го произведам со сопствени раце. Некогаш купувам ориз зошто тој не можам сама да го одгледувам, но друго сè е домашно произведено.
Варам и пијам многу чај од босилек, правам сокови од грозје која јас сама си го произведувам, потоа доста јадам цвекло, сок и салата, а исто така од мои семе садам и бамја, домати, компири… Она што ќе роди вишок го продавам.
Сите што сакаат да знаат што значи здрава храна и здрав живот, нека ме погледат мене и ќе им биде јасно. Се чувствувам преубаво затоа што не сум повеќе во болнички кревет и не причекувам како порано дека сè нешто ќе ме заболи.
Деновите ми поминуваат така што станувам рано, се грижам за животните и за билките, им ги давам потребните работи, влегувам во бавчата, гледам како напредувале билките, ги средувам и раскопувам и потоа нормално дека ќе се чувствувам супер…
Сите кои ме знаат и кои имале прилика да ги пробаат моите производи, веднаш ја забележуваат огромната разлика од купечко и домашно произведено. Едноставно не се споредува.
Кокошките на пример за да бидат опуштени и релаксирани, Зехра постојано им пушта музика. Во кокошарникот постојано може да се слушне музика…„Тие слушаат музика, мора постојано да бидат опуштени затоа што се под голем ст-рес“, вели Зехра.
„Јас не сакам да внесувам месо кое има хормони на ст-рес. Па така, кога ги внесувам пилешките производи, значи дека и јас ќе бидам расположена, насмеана и весела. Тоа ми дава сила и елан. Животните се исто како и луѓето.
Тие не сакаат да им биде весело околу нив, да им се зборува и да им се обраќа внимание. Бидејќи јас немам многу време постојано да им зборувам, едноставно ќе им пуштам музика, па кај нив секогаш е весело и тие се расположени.“
Пред пет години Зехра ништо не знаеле за обработување на земјата ниту за одгледување на животни. Меѓутоа животот ја научил на сè, па дури неодамна им помагала и на соседите додека козата на свет ги носела своите млади.
Неодамна дури успеала да си го излекува својот татко кој боледувал од рак. Користела чисти природни производи од својата бавча. „Никаде не работиме ниту јас ниту мојот сопруг, но од она што го произведувам, вишокот го продаваме, па така ги плаќаме сметките за струја, телефон…
На тој начин го школуваме и синот, и не сме и должни на државата, не сме заостанале во плаќање на ниедна сметка. Зехра и нејзиниот сопруг можат да бидат пример на многумина. Тие не се плашат од работа и на сите им го препорачуваат истото.
