Текстописецот Марина Туцаковиќ си замина од овој свет на 19 септември по долга борба со тешка болест. За време на нејзината кариера, таа напиша стотици песни и соработуваше со најголемите имиња на поп и фолк сцената.
Во големото интервју објавено во „Џубокс“ уште во 1980 година, додека таа беше се уште на почетокот, но, и покрај тоа, многу препознатлива, Марина искрено зборуваше за својата работа и работа со ѕвездите, како и оние што ја сакаа на времето.
На прашањето што мисли за нејзините текстови, таа одговори едноставно – „Некои се добри, некои не се“.
Таа посочи дека пишува и „лоши текстови“ за „лоша“ музика и дека не може да одбие доколку некој и понуди соработка. „Ако некој ми побара текст, јас би го напишал. Ако ме нервираат луѓето, пишувам таков текст! Во едно од своите последни интервјуа, Марина изјави:
Си работам по малку, морам. Искрено, јас работам помалку помеѓу терапии и контроли. Тешко е кога имате јамка околу вратот и работите со полна пареа напред. Од друга страна, долго време се занимавам со бизнис и да ви ја кажам вистината, тој малку ме мрази. Со сето тоа, има толку многу конфузија на сцената.
Не знам повеќе дали ми се допаѓа се или ништо не ми се допаѓа – Марина беше искрена и додаде дека и недостигаат многу работи:
Жив човек се навикнува на се. Секако дека ми недостасува се, ал кохол, забава и луѓе, но сепак е во ред. Се приспособувам. Кога стигна веста дека е болна, целата сцена ја поддржа.
Се разбира, тоа е човечко. Толку многу луѓе беа со мене, оние со кои се дружев и оние со кои штотуку работев ми понудија помош. Се сеќавам дека напишав само една песна за бендот Амадеус, но кога бев во бол ница, еден од нив дојде и ми донесе голем букет цвеќиња. Боки 13 е се уште со мене, Цеца, Јеца, Чола, Жељко Митровиќ, Жељко Самарџиќ … Сите! – рече Марина и откри за кого работи:
Син ми Лаша и јас ги завршуваме песните на Ана Николиќ. Конечно треба да започнеме со Цеца, слушам некои мелодии за Јелена, а исто така и за Саша Матиќ. Се извинувам ако заборавив некого.
– Има неколку текстови каде што навистина треснав, каде што ми текна да прашам „како можеше“ – шеговито коментираше Марина на прашањето дали се срами од некои нејзини текстови.
Во продолжение на разговорот, таа рече дека сето тоа е дел од шоу -бизнисот, но дека како што поминува времето, таа почнува да „избира“ соработници, и да работи само со оние чија музика им се допаѓа.
Таа остави зад себе повеќе од 4.000 текстови што ја одбележаа домашната јавна сцена. По заминуваето на Марина, многумина беа изненадени од фактот што нејзиниот официјален профил на Инстаграм не беше избришан.
„Понекогаш ум ираш малку … Така продолжуваш како да нема ништо“, стои на нејзиниот профил на Инстаграм. Кратко по објавувањето, синот на Марина, Милан Лаќа Радуловиќ, го коментираше цитатот. „Животот е за живите“, напиша тој.
