Таткото е пример за синовите, и колку ќе порасне во човек во психолошка смисла, зависи од семејството и културата во која израснал. Кога социјалната улога на мажот е јасно дефинирана, како што е случај во многу општества, тогаш момчињата, гледајќи во постарите мажи, полека ги усвојуваат карактеристиките на машката улога.
Така тие стануваат мажи на начин дефиниран со дадена култура. Главниот дел од овој процес е односот помеѓу синот и таткото (или човекот во улога на татко).
Момче кое го сака својот татко сака да биде како него еден ден. И затоа, за момче, таткото е пример, оној што изгледа, со кого се идентификува, од кога ги презема „машките“ особини и однесување.
И кога таткото е отсутен или не присутен, овој процес е нар вушен. Момчињата честопати се недоволно изложени на машки модели и претерано изложени на женски.
Истражувањата покажуваат дека модерниот татко се повеќе отсуствува од дома, дека заминува рано, се враќа доцна, така што во просек е во контакт со детето помалку од еден час во текот на работниот ден.
Не е доволно за синот да „апсорбира“ доволно материјал – да го „сними“ таткото и неговите реакции во различни ситуации.
За може едно момче да се идентификува со својот татко, не треба да има голема разлика во возраста меѓу нив. Тешко е за четири или петгодишно момче да се идентификува со својот татко, кој влегол во својата петта деценија. На такво момче ќе му недостасуваат снимките на неговиот татко и неговите реакции кога бил помлад.
Фрагментацијата на полов ите улоги се рефлектира и во улогите на мама и тато произлезени од нив. Има се повеќе татковци кои нудат само љубов, и мајки кои се принудени да ја преземат традиционалната машка дисциплина на детето.
Кога тато само сака, а мама е таа што расте, детето има машко машко и женско тато. Процесот на идентификација се одвива најдобро во семејства со повеќе деца, синови.
Потоа, помладиот гледа кон постариот, а овој кон уште постариот, кој повторно гледа на својот татко. Во семејствата со едно дете, бидејќи има се повеќе, таква можност не постои. Недостатокот на машки модели меѓу роднините не им помага ниту на момчињата.
Постојано присутните родинини се премногу стари. Чичковците, вујковците и братучедите често се далечни и донекаде одвоени, преокупирани со својот живот. Од друга страна, малото момче е во интензивен контакт со неговата мајка, баба, тетка…
До пубертетот, тој е претежно опкружен со женски ликови: градинка, училиште … И така, татковци, земете ги вашите синови за раце и изнесете ги во светот за да им го покажете“, пишува д-р Зоран Миливојевиќ во српска „Политика“.
Синови кои беа доста врзани за својот за жал веќе упокоен татко се синовите на маестро на виолина зоран Џорлев, кој овој свет го напушти на први јануари. Тие се исто така музичари како и таткото и целото семејство Џорлеви, сестрата на Зоран, Софче, внукот Огнен Здравковски, неговата сестра…
Да потсетиме, таткото на Зоран, Наско Џоирлев ја има напишано убавата македонска љубовна народна песна „Не кажувај ливе добра ноќ“, а Зоран и семејетсвото често ја пееја.
Синот Наско, на Фејсбук објави снимка од својот татко и од својот брат Мартин, и се присети на заеднички настап вио нивниот дом минатата година.
-Пред една година започнавме нешто прекрасно. Кратко траеше, но како да траело цел живот. Иако ништо веќе не може да биде исто, музиката живее преку нас, и сите што го слушате“, напшиша Наско кој во тоа време настапувал со брат му и со татко му со инструментална музика.
