Мартина сонува кога нејзиниот син ќе успее да и каже „мамо“, кога ќе застане на нозе, кога ќе започне сам да голта. Ова е нејзината порака и молба до сите добри луѓе кои се волни да помогнат, да му се даде можност на ова убаво ангелче да расте здраво и среќно покрај своите родители.
„Тео е моето единствено дете. Сè беше во ред со мојата бременост, а Тео го донесов на свет во неговата 38 недела. Оттогаш, како нештата да се променија, ништо не беше во ред. Ми рекоа дека има само 72 часа, по што беше одведен на интензивна нега каде лежеше еден месец.
Му беше дадена кислородна поддршка додека самиот започне да дише. Имаше проблем со мускулатурата, без рефлекс за голтање. Тео се храни преку сонда која преку носето влегува во желудникот.
На шестмесечна возраст започнав да го носам на физикална терапија. Веројатно моите очекувања беа големи, па затоа се разочарав кога видов дека физикалната трае само 15 минути и ми рекоа да го донесам повторно дури после две недели. Затоа продолжив да го носам на приватна физикална и на тој начин не дозволив да му се појави искривување на зглобовите.
Тео има спазми, грчеви и проблем со голтањето. Сè што правам, правам сама, бидејќи нема некој лекар кој ќе ме насочи и посоветува што следно да се прави за да има подобрување во здравствената состојба кај Тео. Од тие причини, моето разочарување во нашите болници е огромно.
Поради сондата, неговата уста мора да му биде постојано отворена, а поради тоа постојано добива инфекции, имунитетот му е слаб и затоа го чувам колку можам понастрана од луѓе“, раскажува Мартина.
По направени неколку консултации, родителите на Тео сакаат да го однесат на лекување во Турција, од каде добиле ветување дека можат многу да му помогнат на детето и да му ја вратат фунцијата за голтање во нормала.
Бидејќи цената за лекување во таа болница изнесува 1200 евра дневно, а семејството живее од едната плата на таткото, да им помогнеме сите заедно колку можеме за да ја соберат потребната сума од 150.000 евра колку што ќе чини вкупниот третман за Тео.
„За да има напредок, ми рекоа дека Тео мора да помине четири месеци во таа болница. Свесна сум дека за тоа е потребна голема сума на пари, но што да правам? Сите доктори што ги прашав за совет ми рекоа да не чекам и да го носам детето некаде надвор на лекување.
Тео сè уште не зборува и не оди. Нема ниту добра рамнотежа, а го оставам само по 10-15 секунди да седнува. Досега нема изустено збор, ниту ми има речено „мама“, може да испушти само неколку звуци. Медицински се води дека боледува од церебрална.
Додека лежеше во болницата, со сопругот отидовме на Острог за да се помолиме за чудо. Верувавме дека ќе најдеме мир после посетата на овој манастир и после молитвата кон светецот. Спиевме таму една ноќ. Велат дека нешто треба да се сонува.
Но, ние ништо не сонувавме, само се молевме да ни пpeживee детето, бидејќи ни беше кажно дека нема да издржи. После Острог имаме поголема надеж. Знаеме дека Тео е во рацете на Господ и ние никогаш нема да престанеме да се надеваме. Веруваме, Господ е голем и надежта никогаш нема да нè напушти.
Тешко е сè да се опише низ она низ коешто поминуваме, повеќе сме по болници отколку дома. Затоа имаме толку голема надеж за лекувањето во Турција. Гледајќи по себе, очекувам дека ќе има хумани луѓе кои ќе донираат колку можат за да ни помогнат“, вели мајката на Тео.
