Ден вчерашен. Пријателска фудбалска средба на градскиот стадион во Штип. Играат меѓу себе Брегалница и аматерскиот клуб Кежовица. Фудбалерите на Кежовица доаѓаат на стадионот еден по еден, според тоа кога им завршува работното време, или часовите во училиштата и факултетите. И како доаѓаат така влегуваат во играта. Но, сите добро подготвени да и се спротистават на силната Брегалница. Се борат до крај, довија заслужен аплауз за играта.
Пред почетокот на средбата , еден случај заслужува да се одбележи. Ни го раскажа домаќинот на клубот на почетокот на средбата..„ „Дојде задишан, но гладен. Ми рече дека денеска залче во уста не ставил . Можете ли да ми дадете некако гладта да ја ублажам.
Му дадов две јаболки и ги изеде. Неколку пати ми се залагодари на услугата. Видете го младото момче кака игра, колку трча… Можеби најдобар е на теренот,…“- ни зборуваше домаќинот.
Сите ние кои го слушавме домаќинот на клубот, ја следевме играта на момчето. Црномурестото момче навистина беше одлично, трчаше 90 минути, акциите се одвиваа и преку него кон голот на Брегалница.
Ете, како поединци ја сфаќаат фудбалската игра,како со љубов играат, макар и гладни.. Понекогаш и така се успева во фудбалот.. Многу сегашни фудбалски ѕвезди во светот така станале и добри спортисти, иако тоа не значи на таквите спортисти не треба да им се помага…
