Емилија Розман е наша позната манекенка и поранешна Мис на Македонија, а таа е инаку и хуманитарец и волонтер во црвениот крст. Во едно интервју, таа објасни која е всушност Емилија Розман.
-Луѓето секогаш се збунуваат кога некој ќе праша кој е тој и тој, Јас сум јас. (хахаха) Јас сум сето тоа што го правам во ж ивотот, луѓето што ме опкружуваат, моето секојдневие, работите што ги правам, музиката што ја слушам.
Обична девојка која студира на Институтот за Деф-ектологија на Филозофскиот Факултет, и паралелно си влезе во една нова авантура Шпански јазик на Филолошки Факултет што малку поспоро иде со оглед на моите ангажмани.
Волонтер сум во Црвен Крст уште од мојата 10та година и тоа е нешто што ме исполнува и ме прави најсреќна на целиот свет. Работам и како модел што многу луѓе нели тоа го потенцираат и покрај тоа што сметам дека треба акцент да се стави и на други работи но тоа е тоа, и така накратко тоа е Емилија Розман“, рече оваа убавица во интервју за voiceskopje.org.
– Волонтер сум уште од својата 10та година и тоа е најдоброто нешто што го имам направено за себе во ж ивотот поради тоа што уште од млади години ме изгради како личност ме научи на премногу работи што ги знам во животот.
Искуството што го стекнав таму и луѓето кои ги запознав, сите обуки на кои присуствував ме научија и изградија да бидам посебна личност во смисол личност која сакам да бидам што во денешно време во нашето општество е помалку теш ко да се постигне.
Го поддржувам волонтерството и без разлика дали се работи за волонтирање во хуманитарна организација како Црве ниот крст, убаво е да се волонтира пред се поради дружбата и искуството кое се стекнува, другарствата кои се остваруваат итн“, рече Емиија, а потоа раскажа како всушност почнала да се знимава со манекенство.
-Започна отприлика околу мојата 17та година, реално цел живот бев машкоданка, обожавав да играм фудбал, да играм кошарка, не ги сакам многу многу оние барби работи на некој начин не ми беа така привлечни интересни. И брат ми често ми кажуваше „Не треба да се к аеш за работите што ги имаш направено, туку за оние работи кои ги немаш направено”.
Јас на 17 год. со мојот детски мозок размислував што јас немав направено во мојот жи-вот, нели на таа возраст е огромна работа да имаш 17 години (хаха) и дојдов до заклучок дека можеби треба да пробам нешто така пожен-ствено, да бидам манекенка, и така започнав со кypc што реално во нашава држава е смешна работа.
Така влегов во тие води и одеднаш почнаа да ми нудат ревии, каталози, сликања и сè друго што тоа мене ми беше забавно на таа возраст поради тоа што нели сè уште не си насочен што точно сакаш да бидеш, професија и слично, запознавав луѓе, бев во тие кругови и беше интересно.
И така сето тоа на некој начин продолжи да си функционира, почнав да заработувам, ми се пружи можност да патувам низ светот што е мојата најголема желба така што, работите си течеа сами по себе иако не очекував дека ќе завршам во тие води. Затоа тогаш најнебулозната работата за себе што можев да ја замислам е дека ќе станам толку жен-ствена и манекенка, но, се случи.
Пред сè супер се патувањата, луѓето кои ги запознавам, и да кажам сметам дека сум ете благословена ако можам така да се изразам или не знам, среќна што универзумот и Бога ми подариле таква можност, ме навеле на тој пат да можам да шетам да го работам тоа што го сакам, што ме прави среќна, што е интересно.
Запознав многу различни култури, запознав многу девојки од различни места на светот и е многу интересно да се види каков е нивниот начин на живот како функционираат работите надвор од нашата држава.
Култура, традиција, животот едноставно што тие го живеат е многу поразличен од нашиот и многу се прошируваат видиците кога се има можност да се комуницира со огромен број на различни луѓе кои секојдневно влегуваат и излегуваат.
Тука се и негативните работи, сите тие луѓе ми недостасуваат, секој во својата страна на светот, но благодарение на интернетот и денешните технологии имаме можност за комуникација и да бидеме во контакт дури секој ден“, изјави Емилија.
Таа е многу тажна поради загу-бата на својот татко Дамир кој си за-мина од овој cвет пред 5 години и често го споменува на социјалните мрежи. Емилија Розман за жал го за-губи својот дедо кој според она што го објави бил важна фигура во нејзиниот жи-вот.
Таа објави слика со својот дедо, и напиша дека тој ја научил да оди, и за к рај му порача да го поздрави татко ѝ:
– Кој ќе ми те чyва таму сега дедо мој? Кој ќе ми те гyшка? Кој ќе ми вика Емче моја? Најса-каното, најмалото на дедо? Бог да даде сите да ги дочекаме твоите години дедо. Фала што ме научи како да одам, фала за секој твој чекор до мене.
Фала што постоеше за да учам од тебе и кога ги повторуваше сите животни приказни пак и пак. Поздрави ни го тато и кажи му колку ни недо стига, иако гледа. Колку што ќе ни недо стигаш и ти, секој ден понатака. Те сакам дедо. И да, ќе ги гледаш внучињата од мене што толку ги сакаше дедо, еден ден, ти ветувам.“
