Пред неколку денови беше востоличен новиот српски поглавар. На изненадување на многумина, во прв план излезе загребско-љубљанскиот владика Порфирие и стана наследник на Павле. Негов другар, кој сега живее во Америка, во разговор за српските медиуми, даде интересни детали од детството и младоста на новиот поглавар.
-Тој беше најдобар студент, одличен спортист, најдобар во пинг-понг, обожаваше рок-музика и заработуваше од копање пченка за своите први фармерки, вели Душан Делиќ, кој сега живее во Чикаго.
Нашиот Прле беше одличен ученик, но и добар спортист, особено пинг-понг. Ја носеше косата малку подолго, слушаше рокенрол и скоро сите девојки беа вљубени во него. Тој секогаш беше мирен, воспитан, одличен пријател кој сакаше да им помогне на сите.
Вака го опишува Првослав Периќ, сегашниот српски патријарх Порфирие, неговиот најдобар другар од детството и раната младост. Пораснале заедно со Порфирие во банатското село Чуруг и ги поминале училишните денови во училиштето „Џура Јакшиќ“
Душан Делиќ, уметник од Чикаго, се сеќава на деновите од неговото детство, кога тој и Првослав беа неразделни. Сите, вели тој, ги познавале како Прлета и Дулета.
“Првослав и јас живеевме во Чуруг, на улицата Ѓура Јакшиќ “. Почнавме да се дружиме кога започнавме основно училиште и седевме во иста клупа. Оттогаш, ние сме неразделни пријатели иако живееме на два континента, на илјадници километри далечина.
По завршувањето на основното училиште, започнавме да излегуваме на шеталиштето, кое во тоа време беше центар на социјалниот живот. Тоа е главното шеталиште во Чуруг и за сите млади беше центар за забава.
Во близина на шеталиштето имаше дискотеки, каде што се собиравме да слушаме музика. Имаше и играње, забава, но и ривалства. Сепак, ние двајцата не избегнувавме кавги, бевме фини момци.
Веројатно затоа девојките сакаа да бидат во наше друштво и да бидам искрен, се забавувавме со најубавите девојки во Чуруг и околните места. Ние споделувавме сè што имавме. И кошули, панталони, и чевли и ремени.
Имавме заедничка гардероба, па порано излегувајќи се договоривме кој што ќе облече. Никогаш не се скаравме“, се сеќава Делиќ низ насмевка.
„Многу го сакавме рокенролот, го сакаме и денес, а Прле подоцна беше наречен„ рок бискуп затоа што беше близу до тој вид музика и затоа што се дружеше со познати музичари.
На некои од нив подоцна им помогна како духовник, да се ослободат од пороците. Како момчиња работевме на нива, копавме пченка, цвекло, за да заработиме пари, за да одиме на море и на концерти, но и да купиме плочи и фармерки, кои тогаш беа наш белег.
Ние ги слушавме Џенис Џоплин, Боб Дилан, Електро Тал, а подоцна дојдоа локалните музичари како „Азра“, „Смак“, „Леб и сол“ и други “, вели Душан.
Делиќ признава дека не бил изненаден кога неговиот најдобар пријател му рекол дека решил да даде монашки завет и целосно да се повлече во духовниот живот.
“Првослав и јас до тогаш бевме верници, но не на тој начин. Го читавме Достоевски, разговаравме за Бога, за смислата на животот. Прле се заинтересира за религиозно образование, и како уметничка душа го привлекуваше иконопис.
Подоцна се утврди дека сето ова може да се почувствува кај него, со оглед на сериозноста со која тој се приближи до верата и целосно и се предаде.
Го очекував ова од него и кога ми рече дека ќе отиде во манастирот Високи Дечани како искушеник, не се изненадив.
Кога дојде време да се женам, го поканив Првослав да ми биде кум, но тој не можеше да биде кум во граѓански брак како монах, па најдовме средно решение и го зедов неговиот кум. На неговиот брат Срѓан“, рече Делиќ.
Најдобрата пријателка на Првослав, Светлана Зориќ ни откри дека тој отсекогаш имал посебен мир и иако живеел како сите млади во тоа време, беше очигледно дека ќе оди по друг правец.
“Тој многу ги сакаше и играше сите спортови, особено пинг понг. Се сеќавам кога Прле отиде на пинг-понг со Дуле, сите девојки трчаа таму и се собраа да ги гледаат. Тие беа двајца неразделни пријатели и, пред сè, многу добри момчиња.
Прле исто така имаше голема љубов кон Диjана, но нивните патишта се разидуваа. Се сеќавам на нивниот танц кога тој дојде да ја одбележи јубилејната годишнина од матурата. Што друго да кажам за него освен дека тој беше единствен, образован, паметен и пријател.
Поради проблеми со ‘рбетниот столб, поголемиот дел од третите и четвртите одделенија ги помина во болница. Прле живееше нормален живот, но секогаш имаше нешто скромно во него, што на крајот го водеше на ова патување. Тој навистина успеа и сите сме горди на него. Нашиот Прле, нашиот патријарх “, емотивно заврши Светлана.
Извор: курир.рс
