Одамна, две двојки и две нули не направија толку голем проблем.
Со оваа изјава, Жељко Самарџиќ, еден од омилените пејачи на овие простори со децении, го започнува интервјуто за „Дневни аваз“. Пандемијата на вирусот влијаеше и врз неговиот живот, но тој не дозволи тоа да влијае на неговото расположение, и се обидуваше година и пол да го одржи она за што многумина го препознаваат, а тоа е неговата пристапност и насмевка.
Самарџиќ зборуваше и за пријателите, колеги, уметници, кои ги загубија животите, но и за неговата кариера, планови, семејство, како и деведесеттите години, кои беа многу тешки за него.
– За жал, многу луѓе блиски и драги за мене се заразија, а некои завршија траг ично. Ги следев препораките на лекарот и избегнував непотребни контакти и излегувања. Се одморив и уживав додека не се изморив од тоа.
Вишокот слободно време понекогаш може да биде поголем товар отколку дефицитот. Едвај чекам „да се вратам во седлото“ и да започнат концерти, патувања … За конечно да ги покажам насмевките скриени под овие маски. „Музичката индустрија е фрлена на колена, како што велат. Колку време ќе треба да се крене повторно?„
– Верувам дека нема да помине многу време за да се вратиме таму каде што застанавме. Некои скептици велат дека ништо нема да биде исто како порано, но јас сум оптимист и сигурен сум дека до крајот на оваа година тој збор – вирусот – ќе стане многу помалку споменуван.
Се надевам дека сите овие денови на пропаднати планови и ноќи без прегратки наскоро ќе станат само гр до минато“, прогонозираше Жељко минатата година.
– Па, што да кажам. Како и сите, така и јас. Не сум надвор од некои големи желби и не се жалам. Но, не можам а да не изразам загриженост за многу од моите помалку познати колеги, кои тешко се снаоѓаат и се обидуваат да најдат начин да ги нахранат своите семејства.
Мислам дека јавноста има погрешна претстава за оваа индустрија. Претежно ја гледаат преку добро познати и разоткриени пејачки имиња. Но, објективно, ние сме во малцинство. Има голем број помалку видливи, но многу загрозени луѓе од оваа работа, музичари, техничари, инженери за звук…
Како и нивните семејства, кои директно зависат од настапи и ангажмани во живо. Нивните хонорари не се толку високи што би можеле да заштедат за толку долг период без приход и многумина се наоѓаат во незавидна ситуација.
Веројатно секој родител ќе се согласи дека секое задоволство е тешко мерливо со тоа кога вашите деца растат во луѓе, здрави, среќни и исполнети. Моите три девојки се гордост на татко ми и с and повеќе јас сум таа што „гребе“ за некои совети од нив“, рече Жељко и зборуваше за своето семејство.
– Претпоставувам дека бабите и дедовците се таму за да „гледаат низ прсти“ и да се препуштат, бидејќи мајките и татковците го носат товарот на одговорноста за воспитување. Иако, не би рекол дека како татко, бев премногу строг. Така, претпоставувам дека заслужувам преодна оценка кај нив.
– Хармонијата на нашиот брак се темели на љубов и почит. Така беше од моментот кога посакав моите деца да ја викаат мајка, до денес, кога ние сме баба и дедо на нашите внуци.“, изјави Самарџиќ.
Денес, тој со сопругата Маја слави 44 години брак, и обајви слика од Котор во Црна Гора и напиша: Маја и јас денес славиме 44 години заеднички живот. 10.10.1977. а како да беше вчера….“
