Пејачката на народна музика Гоца Лазаревиќ имала исклучително тешко детство. Еднаш раскажа детали од својот живот, и отворено зборуваше за тешките денови откако нејзината мајка засекогаш си замина во сообр-аќајна нес-реќа.
– Додека не започнав да живеам независно, се бо-рев многу. Сè беше су-рово. Мама и тато заминаа во странство за леб. Ме оставија мене и брат ми кај чичко ми и кај стрина ми.
Тогаш стрина ми мораше да оди на работа, па затоа ме остави мене и брат ми во куќата во шумата со еден неугледен човек да се грижи за нас. Десет дена не се пресоблекуваше, ја започна Гоца својата приказна.
– Во текот на неделата, јадевме само паштета и маргарин со леб. Не знаевме ништо друго да си направиме, додека не дојде тетка ми. Оттука и мојот гаст-ритис, кој го влечам од раното детство.
Морам да кажам дека никогаш не бевме гладни. Купувавме чоколадо еднаш месечно, тоа мало животинско царство – рече Гоца низ солзи тогаш. – Мама не можеше да издржи без нас, таа беше многу тажна. Таа го молеше тато да се врати.
На враќање, таа си замина засекогаш во сооб-раќајна неср-еќа. Никогаш повеќе не ја видов. После тоа, секогаш имав соништа дека мајка ми ќе се врати. Се повикував на тоа со децении. Тоа беше производ на мојата фантазија и повик. Понекогаш ја препознавав, а понекогаш не.
Тато после тоа се ожени неофицијално неколку пати. Ова беа некои жени кои беа гру-би кон нас. Кога една од нив дојде, сменив средно училиште кое не беше во близина, за да бе-гам од нив. Отидов во Белград – рече Гоца.
– Ми недостасуваше љубовта на мајка ми. Кога имаше родителски состаноци, одев на истите, а потоа ги гледав сите оние мајки и фантазирав која би сакала да ми биде мајка. Така гледав на професорите и наставниците – рече Гоца, бришејќи ги солзите.
Гоца заминала во Белград на 15-годишна возраст и живеела со роднините на нејзината маќеа. Тие имаа единствен син, кој секој ден ја теп -ал од љу-бомора. „Тој беше размазен и ме теп-аше секој ден. Не му се доапаѓаше што сум тука. Еднаш, кога ме у дри силно, му вратив. Тогаш неговата мајка ми рече да барам друга куќа.
Јас ги спакував моите работи во картонска кутија и отидов да ја барам тетка ми. Сè што знаев беше дека работи во бифето на Лион. Едвај ја најдов. Од тој момент живеев со тетка ми Радa во една куќа изградена од трски – рекла пејачката.
Гоца раскажа и како се запознала со 16 години постариот композитор Милутин Поповиќ Захар, со кого била во брак и со кого има син и ќерка. Тој беше чичко за мене, но се грижеше за мене. Тој гледаше што правев, каде спиев. Не знаев што се крие зад тоа. Не беше љубов на прв поглед, но блискоста си го направи своето.
Тој имаше повеќе Х фактори. Ме воодушеви со поезија. Беше шармантен, тој дел од него го сакам и денес. Тој беше мојот прв бак-неж, мојот прв човек, моето прво искуство, сè прво. Мојот учител. Научив многу од него – рече пејачката за Гламур Специјал.
Сепак, во деведесеттите години, таа одлучи да го напушти, и отиде да живее во многу лоши услови со нејзините две мали деца.
– Отидов со децата и оставив сè. Отидов во една недовршена куќа што ја градевме. Без струја, без телефон. Тоа беше стра шно. Без ништо. Немав ништо внатре. Купив кревет, имав еден телевизор и едно радио.
Беше многу тешко. Пла-чев секој ден по раз-водот – изјави тогаш Гоца Лазаревиќ во емисијата.
Фото: Инстаграм принтскрин
