Познатиот бизнисмен, добротвор и поранешен градоначалник на град Скопје, Трифун Костовски, по пропаѓањето на неговата Еуростандард банка, се соочува со можеби најголемите премрежја во неговиот живот.
Токму во овие моменти, на Трифун му е важна поддршката од неговите пријатели, познаници, како и познати и непознати луѓе на кои им помагал. Тоа се гледа и од објавите на неговата фан страна на социјалните мрежи.
Една од последните вакви објави е наречена ДРУГАРУВАЊА. Милан Бакев и Трифун Костовски
Милан: Со Трифун сме познаници уште од гимназиските денови. Ова познанство премина во другарство кое трае со децении. Да бидеме на јасно, човек како Трифун немало и нема да има наредни 150 години. Не го зборувам ова како другар, тоа сите го знаат.
Тој е добротвор во секој поглед. Една негова реченица секогаш ќе ја помнам: Баке, не ми требаат мене пари да седам сам, мене ми требаат пари да седам со другарите во кафеана! Сме оделе на одмори, каде што не носел и преку 100.
Понекогаш сум нервозен кога читам што сè се случува и што му прават … Игравме фудбал со години, и се до своја 69 година заедно игравме. Има невиден дух, ако треба 10 минути ќе потрча само колку да се дружи со пријателите, иако го одликува голема кондиција.
Трифун: Мојот другар Баке е еден од тројцата мои најблиски другари кои тренираа и играа во фудбалските клубови во Македонија и тие што ги познаваат за нив имаат високо мислење првенствено како таленти, фудбалери и на крајот како луѓе.
Тоа се мојот покоен пријател Мишо Богоевски, Љубиша Георгиевски – Цили и Милан Бакев. Сите играа на одредени позиции во тимот. Мишо беше нешто слично а ла Меси, извонредна техника, елеганција и осет да проигра, а посебно да даде гол. Цили беше стопер и везен играч.
Фудбалот го разбира во детали, секојпат имаше најрационални решенија во која било состојба, а за Баке. Тој беше побрз од ветерот.
Играше на крилна позиција, прекрасно чувство да се најде на право место и да постигнува голови, меѓутоа на секоја утакмица мораше да си става во гаќите по 2 кила камења, бидејќи се плашевме дека ветерот ќе го дигне.
Пријатели, ова се другарски шеги, кои денеска остануваат само како спомени од едно прекрасно минато. Да го имаш Баке како пријател и другар е големо богатство. Со своето мудро и рационално размислување, а исто така е човек којшто нема никаков страв во себе.
Од денешен аспект ни недостасуваат фудбалските натпревари, каде ги делевме на прво, второ и трето полувреме. Да помине пандемијата ве уверувам дека ќе се вратиме повторно на истиот терен и може да се случи да го скокнеме второто полувреме, а првото и третото никако.
Првото полувреме значи истрчување на терен, спремни за игра, а третото полувреме е во кафеаната кај Вршац или кај Попе од Работнички. Другар, не сме се виделе повеќе од 6 месеци, живееме во ист град, доаѓа пролет, а со пролетта сметам дека ќе дојде и нашето другарување.
Свилен конац или Мој Милане ќе си ги вратиме во нашиот репертоар. Да дополнам, Баке е прекрасен сопруг, прекрасен родител и прекрасен дедо.“
