На 17 февруари 2019 година, целиот регион беше во шок кога беше објавено дека кралот на народната музика, Шабан Шаулиќ, поч инал во сообраќајна нес реќа кај Билефелд во Германија.
Додека милиони обожаватели на неговата уметност таг уваа во солзи, животот на неговото семејство беше целосно сменет поради оваа непоправлива загуба.
Вдовицата на Шабан, Гордана, од тој ден достоинствено ја носи тагата и прави сè за да го зачува сеќавањето на нејзиниот сопруг, дури и кога е изложена на немилосрдни на пади.
Животот што го живееше со кралот на народната музика од раната младост за неа сè уште е единствената реалност, бидејќи времето не лекува сè.
– Не мислам дека времето воопшто помага и дека некои настани згаснуваат. Деновите се многу бавни и тешки, особено ноќите. Кога велите две години, луѓето мислат дека тоа е долго време, но не е така.
Секој ден станува потежок, годините се потешки, веројатно така ќе биде и во иднина. Мислам дека во мојот случај, животот запре, запре во време кога допрва требаше да се оди во мирна, убава насока, среќно“, пишува „Србија данас“.
Нашето семејство е заедно, децата се големи, Шабан требаше да работи сè помалку… да се посветиме едни на други, да патуваме, да се дружиме со некои луѓе што можеби ги запоставивме низ животот бркајќи …
Сепак, на тој ко бен ден, и за децата и за мене, животот престана. Тие се млади и затоа го доживуваат поинаку, но мојот живот беше Шабан.
Со него сум од неполни 17 години, заедно поминавме 44 години. Ние пораснавме заедно, созреавме, остаревме, го споделивме неговиот товар на популарност, семејни проблеми, школување на деца и нивни бракови, нивните студии и нивните деца.
Одеднаш сум во вакум … Не се вратив во нормалниот тек на мојот живот, не знам ни како би можело да изгледа, со оглед на тоа што целиот мој живот беше врзан за Шабан. Го живеев неговиот живот – вели Гоца, која не е изненадена што многумина ја обвинуваат за разни работи.
– Како што растеше неговата популарност, некои таблоиди стануваа побр ут-ални. Сензациите им се важни, не ги интересира вистината. Сфатив дека не е важно што е напишано, но кој весник го напишал, но не можете да бидете целосно имуни на сето тоа.
Шабан не го оставија на мира. Го развлекuваа на најгрд начин. Тие не ни дадоа простор како семејство за да сфатиме што ни се случи, ниту пак погледнаа да го зачуваат неговото достоинство.
Немам изговор за фактот дека во моментот кога ќе изгубите поддршка, воздух, живот, немате татко, сопруга, дедо, некои медиуми ставаат мета на членовите на семејството, пишувајќи за разни авиони, камиони, закопано богатство и слични глупости. Толку е ниско што застануваш и велиш дали е можно, дали има мерка, но сега гледаме дека никој не е поштеден.
Секогаш има некои ниски удари, далеку од вистината, но еве, секој денес има право да каже што сака. Глупаво е да негирам, тужам, да се влечам по судови, немам време, нерви, години. Со ова треба да се занимавам многу долго, за сè што напишаа – објаснува Гоца, која се грижи само за мислењето на одреден круг на луѓе:
– Мислењето на луѓето кои ме познаваат, семејството, пријателите, кумовите, блиските луѓе кои останаа со нас во оваа тра гедија, кои можат да ја споделат оваа бол ка со нас, кои беа голема поддршка за нас во текот на овие две години, секогаш беше важно за мене.
Многумина се изгубија, многумина кои беа на нашите настани, прослави, патуваа со нас, се растурија, исчезнаа. Веројатно така требаше да биде, можеби тие никогаш немаа ниту место таму, но поради околностите, поминаа неколку години со нас.
Гоца не можеше да не се сети на последната средба со нејзиниот пок оен сопруг.
– Кога ноќе ги враќам сликите, кога не можам да спијам, гледам дека можеби неговото последно заминување од куќата беше поразлично од претходните, чудно … Улицата се реновираше, тој тргна па се врати, а тоа е она што никогаш не му се допаѓаше и јас не дозволував.
Ако нешто си заборавил, кажи ми, ќе ти го донесам, му велев. Кога ќе ја напуштиш куќата, нема враќање. Се сретнавме на половина пат во дворот, тој застана, јас се приближив, уште еден поздрав повторно … Тоа е тоа, таа сцена ми е замрзната во сеќавањето“, се присети Гордана.
Фото: Јутјуб принсткрин
