Можете слободно да кажете: „Верувам дека Бог може да го направи невозможното”, а сепак да не бидете во можност да ги прифатите чудата на Господ за себе, поради нашите сомнителни срца.
Во Матеј го наоѓаме Исус како влегува во коработ за да оди на „пусто место, сам” (14:13).
Тој само што ја прими веста дека на Јован Крстителот му беше пресечена главата со меч и тој беше толку трогнати од веста што почувствува потреба да биде сам во молитва. Меѓутоа, кога луѓето слушнаа дека Исус заминува „тргнаа по него пеш од градовите” (истиот стих).
Илјадници луѓе дојдоа од сите правци во најразновидна физичка состојба. Немоќните беа носени на носилки или ги возеа кон него во колички направени рачно во импровизирани, домашни услови.
Слепи мажи и жени беа водени низ толпата, а и сакатите се одеа напред на импровизирани стапови и патерици. Сите од нив имаа важна цел: да дојдат до Исус и да го добијат допирот на исцелувањето!
И каков беше одговорот на Христос на оваа неверојатна сцена?
„Тој се сожали кон луѓето и ги исцели болните” (Матеј 14:14).
А потоа, на крајот на овој магичен ден, по сите овие чуда на исцелување, реши да ја нахрани оваа огромна толпа“ (види Матеј 14,16 до 21).
Подоцна, на бродот на патот кон Магдалена, учениците беа уморни од долгиот ден и почнаа да се расправаат, бидејќи со нив имаа само еден леб (види Марко 8:14).
Замислете!
Петар, Јаков и Јован, и другите беа загрижени за леб и тоа токму во моментот кога доаѓаат од најголемите хранење со леб во историјата!
Исус не можеше да верува во она што го слуша, па им заповеда: „Зар се уште не разбирате?” (Марко 14:21).
Оваа порака е за сите оние кои се на работ на исцрпеност, надоградена од тешката моментална ситуација.
Верен сте слуга што ги храни другите, уверени дека Бог може за својот народ да го направи невозможното, но се сомневате дека тој е подготвен да посредува во вашата сопствена борба.
Светиот Дух ве поттикнува да се сетите на милоста на Исус Христос, да се сетите на изобилството од леб и риба, и да знаете дека тој не сака никој од вас да потклекне.
