Не за џабе велат дека љбовта не позмнава граници, а велат и дека не познава ни возраст, што е случај со оваа приказна.
Велат дека пеперутките во стомакот сè уште можат да треперат кога ќе се стапне во подоцнежна возраст, згора на тоа, не е невозможно чувствата да бидат посилни од кога било во животот.
Но, како и во сите врски, па и во „старите“, покрај воодушевувањето, страста и целосната посветеност, има и несогласувања, расправии, страдања, измами и разочарувања.
Да го парафразирам Толстој – сите среќни љубови се исти, и секоја што е несреќна е несреќна на свој начин. Без разлика на возраста. Со тоа што во подоцнежните години сè е малку понагласено – а можностите за „поправка“ ги има помалку.
Седумдесет годишната белграѓанка Милена В. го сподели своето шока-нтно, болно искуство.
– На мои години последното нешто на што размислувате е љубовна врска. Зафатен си, се гледаш со пријатели, патуваш, одиш на концерти, во театар…
Наутро појадуваш грст лекови, мериш притисокот трипати на ден постојано зборуваш за своите тегоби и одиш на спиење најдоцна во десет часот.
Доста ви е од сопствениот распоред, кој не се разликува многу од мојот, на крајот на краиштата, ова се сериозни години кои всушност немаат никаква перспектива кога се во прашање врските и љубовта.
Притоа, не се чувствував толку осамено за да се втурнам во романса со „старец“ само за да имам некого –
Седумдесетгодишната белграѓанка Милена В., докторка во пензија, десет години вдо-вица ја започнува нејзината приказна.
И тогаш, на роденденската забава на внуката на другарка ми, го запознав Радивој, воспитан господин пет години постар од мене, одамна разведен, кој ми пријде со чаша вино и почна неврзан муабет.
Ми беше удобно во негово друштво, но ништо повеќе. Без пеперутки, без топлина и чувство на блискост, не ме привлекуваше ниту физички, ако тоа воопшто е важно на нашите години.
Сепак, бев поласкана од неговиот интерес и внимание, па ја прифатив поканата да се видиме на кафе и така започна се’.
Накратко, почнав „летам по него“ како што велат денешните деца, но суптилно, паметно, полека, не инсистираше на ништо.
Како што се свртев, станавме пар – продолжува со својата исповед Милена, за која, како што вели, следните месеци се претвориле во чудо.
– Мислев дека тој е човекот со кој можам да си го доживеам крајот. Речиси не сум сретнала таков грижлив и посветен човек, нежен и приврзан, дарежлив, толерантен.
Бев импресионирана од неговото образование, ме интересираа неговите интереси и хоби, ми се допадна што сака да патува, што е љубопитен, духовит и вреден.
Со двата сина, кои по разводот останале со мајка им, но со нив секогаш беше во добри односи, водеше профитабилен семеен бизнис, беше многу активен, неуморен.
Сепак, по првичната идила се појави „неволја во ра јот“.
– Кога преспивав кај него, ќе се разбудев навечер и ќе го видев како зјапа во телефонот. Штом забележуваше дека гледам во него, го ставаше на масичката до креветот и цврсто ме прегрнуваше потпирајќи ја главата на моето рамо.
Бев сигурен дека ме сака, иако понекогаш ми изгледаше малку далечен, како неговите мисли да се стотици милји далеку.
Во неколку наврати, кога ќе му кажев колку ми значи, наеднаш ја менуваше темата, претворајќи го разговорот во некоја обична глупост, која многу ме повредуваше.
Тоа беа сигнали кои, за жал, не ги препознав. Верував дека тоа е поради работата, на крајот на краиштата, тој е во доцните години и работи, имаше право да биде уморен, нерасположен..
– Не беше тоа, ниту нешто слично… Се работеше за нешто сосема неверојатно, толку чудно што и денес, кога ќе се сетам на се’, се срамам затоа што испаднав толку наивна и глупава.
Во една прилика, го прочепкав неговиот телефон и наидов на жена, прочепкав уште малку, но сега си викам, подобро да не продолжев.
– Ја отворив Пандорината кутија! Се појавија десетици папки со фотографии, распоредени хронолошки, насловени само со едно женско име.
А во нив слики на постара госпоѓа снимени тајно, од далеку, на улица, во ресторан, во театар, копирани од Фејсбук и Инстаграм…
Имаше и заеднички фотографии од Радивоје и неа, очигледно направени пред многу години. И тогаш дојде главниот шо к: отидов во пребарување на Фејсбук и дознав дека мојот сакан ја следел таа дама секој ден, понекогаш и неколку пати во денот.
А Радивоје таму бил повеќе од активен, внимателно испитувал се’ што е поврзано со жената со која очигледно бил опседнат. Секако, тоа го правеше кога бев со него, дури и кога лежевме еден до друг!
-Кога го прашав што значи сето тоа, тој немаше друг избор освен да признае се’. Накратко, открив дека мојот седумдесет и петгодишен маж сè уште ја бара жената на својот живот, која сега има седумдесет и три години, со која се забавувал пред цели две децении!
Таа го оставила без збор за објаснување, а Радивоје очајно, на секој начин се обидувал да ја врати назад. Таа не сакаше ни да слушне за него. Никогаш не дознал зошто си заминала.
Во секоја наредна врска до денес ја бараше. Вклучувајќи ја, значи, нашата „романса“.
– Ми кажа дека му е жал, но дека е посилно од него. Да не можеше да зажали што ја изгуби и утре да беше со неа, само да сака, не му е важно што е веќе стара жена, немаше да ја замени за десет млади, вели.
Мислеше дека ме теши кога рече дека се заљубил во мене на некој начин, како и сите партнери со кои бил после неговата судбоносна љубов. Морал да продолжи со животот, вели, но ќе ја сака до крај.
Потценување е да кажам колку бев разочарана и повредена. Ќе беше трог-ателно да не вовлечеше толку многу жени во сето ова кои, како мене, живееја во илузија дека се сакани и единствени – ја завршува својата необична исповед Милена, која и по една година е „сингл“.
– Сфатив дека тоа е едноставно лоша среќа, но и нешто што го сметам за најдобро достигнување од мојот доцна љубовен бродолом – дека љубовта сè уште може да се случи и во подоцнежните години. Можеби и мене ќе ми се случи нешто нормално и реално, кој знае?, пишува Курис.рс.
Фото: Freepic
