Познатиот музичар, актер и писател Неле Карајлиќ, кој стана познат по емисијата „Топ листа на надреалистите“ и групата „Забрањено пушење“ истакнува дека неговото тело му испратило предупредување пред десет години во вистински момент, од кое научил само добри лекции.
Поминаа десет години откако Неле Карајлиќ преживеа срцев уд-ар. Тој беше спасен од чиста среќа, бидејќи беше во близина на болницата, а лекарите реагираа навремено.
Оттогаш, тој не крие дека целосно го промени својот живот, и извесно време паузираше со настапи и музика и дека неговото тело му испрати предупредување итно да се ослободи од сите лоши навики што ги практикуваше со години.
– Неодамна, прославив 10 години откако ми се случи тој ненадеен прекин, срцето ми скокна како осигурувач, што за мене беше јасен знак дека нешто не е во ред, и дека морам да престанам.
Тогаш таа ситуација во мене отвори писател за кој не ни знаев дека постои – рече Карајлиќ за „Танјуг“, а во меѓувреме беше награден за неговиот авторски роман „Фајронт во Сараево“.
Тој не крие дека помислата да се збогува со публиката и да настапи тешко му падна, па фронтменот на „Забрањено пушење“ одлучи да го земе животот во свои раце.
– Беше потребен чекан да ме удри во главата, поточно во срцето, за да сфати дека не сум семоќен. Изгледав како мр-товец, сите најблиски ми рекоа дека изгледам така. Но, кога мислите и чувствувате дека имате крилја, не се гледате себеси.
Потоа имате две чувства – првото е чувството на апсолутна моќ дека можете да издржите се и сите тие одлични патувања и тесен распоред и брзо темпо. И второ, мислите дека ништо не може да се случи без вас, па се вклучувате во работата на возачот.
Се однесувате на овој начин, дозволете ми да возам, а потоа ја губите целосната контрола над себе.
Не само што не ги чувствувате вашите граници и ограничувања, и секој човек ги има, туку мислите дека планетата нема да може да се сврти без вас – рече еднаш Неле.
Сепак, тој ја искористи паузата во музиката на најдобар можен начин и се сврте кон пишување. Неговиот прв роман отвори понатамошен пат кон литературата и набрзо ја напиша книгата „Солускан 28“, која е замислена како трилогија, излегоа две изданија.
– Секогаш се прашував дали мојата музичка кариера можеше да ме одведе на стадионот „Вембли“ во Лондон, но никогаш нема да знаеме.
Потоа се свртев кон пишување и ми се чинеше дека е подобра идеја отколку да продолжам да скокам на сцена и да полудам – вели Неле и се сеќава на периодот кога правеше музика со Емир Кустурица, дека имале хиперпродукција на песни, но додава дека во текот време се е тоа исцрпено.
– За разлика од многу уметности, писателот нема никој над себе, освен издавачот. Еден пејач може да го повлече гитаристот, а тој ќе биде инспириран од тапанар, или режисерот ќе биде инициран од актер и обратно.
Сепак, писателот работи сам. Има бела хартија пред себе, односно сега е бел екран. Нема кој да му помогне“, рече Неле.
